Kadıköy’de yine o an geliyor. Taraftarın kalbi biraz daha hızlı atıyor; gölgeler, ışıklardan kaçıyor. Çünkü bu hafta, ezeli rakipler Fenerbahçe ile Galatasaray sahada. Bu sadece üç puan mücadelesi değil — gurur, tarih, rakip duruş ve şehrin iki yakasının kıyasıya çarpışması.
Bu derbiler tesadüf değil: neredeyse 120 yıldır sürüyor bu rekabet. Her maç, geçmişin bir yankısı, geleceğin bir itirazı.
Şimdi herkes soruyor: Hangi taraf kadroda daha hazır, hangi tarafın morali yüksek? Ama derbi ruhu farklı bir oyun. Kağıt üzerindeki form durumları, istatistikler falan… Hepsi, stadyum ışıkları altında sıfırlanır. Çünkü burada kazanmak için önce kalp lazım.
Fenerbahçe ev sahibi, tribünleriyle. Galatasaray ise ezeli rekabette “senin bir adım öne geçme” inatçısı. Bu kere kim öne geçecek? Kartlar mı, hakem mi, ruh mu — yoksa futbolun kendisi mi belirleyecek kaderi?
Benim kestirimim: Bu derbi dengede geçecek. Az gol, bol tansiyon, son düdükle birlikte belki bir kahkaha, belki bir sessizlik. Ama kesin olan bir şey var: Çıkış sesi duyulacak — ya sarı-lacivert ya da sarı-kırmızı çoğunlukta
